Het einde van 2022 is in zicht als we bekijken wat de status is van onze muze Adri. Sjonge wat een werk! Hoeveel meters garen zit er ondertussen in dit werk? Een hoeveel uren? Dagen. Weken. Maanden. Jaren.
Een terugblik.
Begin 2017 begonnen we aan deze prachtige muze, niet vermoedende dat wij eind 2022 nog steeds wekelijks het steeds veranderende denim-kunstwerk onder onze handen zien groeien, stralen. Het begon met losse repen en lapjes van denim wat we hergebruiken. En met wat voorzichtige steekjes.
De voorzichtige steekjes werden weloverwogen steekjes, bedachtzame steekjes, enthousiaste steekjes, zich steeds herhalende steekjes, variërende steekjes … en wat al niet meer. Bij elk steekje begint muze Adri meer te pronken. In alle bescheidenheid. Haha. Zoals onze Adri zelf. Vol bescheiden aanstekelijk enthousiasme.
Steekje voor steekje groeit het werk en het wordt prachtig! Kijk eens hoe ver we al zijn!
Fascinerend is het … dat je eigenlijk van ver af nauwelijks iets anders kunt zien dan dat wat we jaren geleden zagen. Onderstaande foto is medio 2019 gemaakt in het atelier in de binnenstad, waar we zeker dagelijks aan muze Adri hebben gewerkt, met een heleboel verschillende vrijwillige artisans en stagiaires.
Hoe dichterbij het werk je komt, hoe langer je kijkt, hoe meer details je ziet. Ton-sur-ton. Fijntjes. Details ontstaan voor je ogen terwijl je het kunstwerk steeds langer bestudeerd. Gaaf is dat. De liefde en het monnikenwerk is voelbaar als je het werk onder onze handen ziet ontstaan. En ook de achterzijde is magic. Kom gerust eens kijken!
Op donderdagen werken we steevast aan onze gespreksstof-projecten. In de agenda kunt u zien waar we wekelijks vertoeven.
Na de zomervakantie van 2022 zijn we zoetjes aan weer op reis gegaan. In de buurt. De wekelijkse donderdagochtenden in het atelier in Empel worden zo nu en dan afgewisseld met een reisje naar het Parochie Centrum Maria of Leefgoed. Twee fijne, hele diverse locaties in Rosmalen. Hier verwelkomen we ook nieuwe artisans en nieuwsgierige kijkers.
Het komende jaar, in 2023 zetten we dat fijn door, met een maandelijkse bijeenkomst bij het parochie Centrum. Het is leuk om te zien dat er meer mensen aanhaken nu we weer met wat tromgeroffel over onze projecten vertellen.
anny: ik vind het leuk om met de werken op reis te gaan en weer nieuwe mensen te ontmoeten. gezellig!
In oktober kwam onze Eva even een ochtendje mee borduren. Destijds studeerde ze aan Sint Lucas. Fijne meid. Echt zo eentje die je er altijd wel bij wilt hebben. Op den duur draaide ze gewoon het hele atelier in haar eentje, als ik even weg was. En nu was ze er weer even, en het was alsof ze nooit weg was geweest. Eva. Uren heeft ze gewerkt aan alle prachtige horizontale lijnen op het doek. Maandenlang. In 2019. Elke dag wel eventjes. En nu was het weer als vanouds gezellig. Met “de stage-oma’s” zoals Marlies en Anny door de stagiaires lieftallig gedoopt werden.
De afgelopen 2 jaar hebben vooral de dames van de vaste kern, Anny (mijn moeder en opperhoofd gespreksstoffer), Marlies en Magda hard gewerkt aan muze Adri. Samen met mij. Ook in de meest saaie weken, maanden, vooral die hele stille maanden in 2020 en 2021 toen alles gesloten bleef, borduurden wij door. Met het wekelijkse riedeltje. Koffie voor Marlies. Zwart. En voor Anny en Magda met een scheutje melk. Koffiemelk. En het wekelijkse koekje. Dat nam Anny meestal mee. Of soms kwam er een taartje. Als 1 van ons jarig was of er iets te vieren viel.
Dit najaar begon wel heel gezellig. Onze muze Adri nodigde ons met een wel heel warm welkom uit om samen in de oude pastorie in Bokhoven te komen borduren. We hebben fijn gewerkt aan de stamtafel … gave plek hier naast de kerk, waar hij samen met zijn geliefde Ronald een fantastisch thuis heeft gemaakt. Brabantse worstenbroodjes, koffie, thee, taart en appels uit de boom waar de pastoor zojuist nog aan stond te schudden. Veur unnen kook appelenmoes. Op z’n Brabants.
Het was ook in Empel gezellig de afgelopen tijd in het atelier. Onze oud-stagiaire Veerle kwam samen met … een ochtendje mee borduren. Veerle heeft 2 keer bij mij stage gelopen, het klikte zo fijn samen en er was veel wat ze wilde leren. Ondertussen is Veerle aan de Jan des Bouvrie Academie aan het studeren en komt altijd helpen tijdens onze open atelier dagen als gastdame. In 2018 heeft Veerle een hele belangrijke bijdrage geleverd aan de realisatie van muze Adri. Daar zal ik nog weleens een stukje over schrijven in de toekomstige verhalen die ik schrijven ga.
De afgelopen 2 jaar hebben vooral de dames van de vaste kern, Anny (mijn moeder en opperhoofd gespreksstoffer), Marlies en Magda hard gewerkt aan muze Adri. Samen met mij. Ook in de meest saaie weken, maanden, vooral die hele stille maanden in 2020 en 2021 toen alles gesloten bleef, borduurden wij door. Met het wekelijkse riedeltje. Koffie voor Marlies. Zwart. En voor Anny en Magda met een scheutje melk. Koffiemelk. En het wekelijkse koekje. Dat nam Anny meestal mee. Of soms kwam er een taartje. Als 1 van ons jarig was of er iets te vieren viel. En iedereen kreeg zo een eigen taak. Marlies is ooit gedoopt tot onze kapster en legt ook het haar van muze Adri mooi in de krul.
Tijdens de Week tegen Eenzaamheid hebben we in het atelier twee donderdagen allerlei nieuwe mensen mogen ontvangen, dame die allemaal terug komen en aanhaken, zoals Ria, Gwen en Corine. Leuk joh! En ook oude bekenden. Zoals John, die niet komt borduren maar ons komt plezieren met zijn interessante bevindingen, verhalen en ervaringen.
Dat is ook gespreksstof.
Mama Anny borduurde ook tijdens de open atelier dagen eind oktober weer flink wat meters garen weg. Terwijl Veerle, Indigo en ik rondleidingen deden door alle etages van de home-gallery vertelde Anny over het project en liet haar kunsten zien aan eenieder die belangstelling had. Zo nu en dan kwam er nog iemand bij zitten voor een praatje of om even mee te werken. Oud stagiair Dennis heeft nog een hele poos zitten ‘buurten’. Tijdens zijn stage heeft hij, vooral door het sociale aspect van dit project, het inzicht en besef gekregen dat hij na zijn creatieve studie wel graag toegepaste psychologie zou willen studeren. Zo gezegd zo gedaan.
Kortom: Er is al vele uren door verschillende mensen aan muze Adri gewerkt en het einde is in zicht … ik denk dat we in 2023 het kunstwerk wel klaar zullen krijgen, ook dat is een mooi vooruitzicht.
Met exposities in het vizier, het borduren op diverse locaties en leuke plannen op stapel … kijken wij in elk geval al uit naar een inspirerend, verbindend en saamhorig 2023.
Kom je een keertje kijken? Mee doen?
